Spis treści
Jakie są objawy zaburzeń odżywiania?
Objawy zaburzeń odżywiania są bardzo zróżnicowane i uzależnione od konkretnego typu zaburzenia. Często dają o sobie znać poprzez unikanie posiłków, co może prowadzić do znacznej utraty masy ciała. Wiele osób dotkniętych tymi problemami decyduje się na rygorystyczne diety, a po jedzeniu często odczuwają uczucia winy lub wstydu. Niestety, ma to wpływ na ich chaotyczne nawyki żywieniowe, co z kolei może skutkować napadami głodu i nadmiernym objadaniem się.
Niska samoocena to kolejny powszechny problem wśród tych osób, które często skupiają się zbyt mocno na swoim wyglądzie i obawiają się przytyć. Takie myśli mogą prowadzić do izolacji społecznej, gdyż osoby te unikają towarzystwa innych, obawiając się wspólnego jedzenia. Dodatkowo, często borykają się z problemami ze snem, które mogą wynikać z psychicznych obciążeń związanych z ich stanem zdrowia.
W życiu codziennym mogą doświadczać ogólnego wycofania oraz silnego niepokoju związanego z jedzeniem. Inne symptomy, jakie mogą się pojawiać, obejmują:
- częste wyjścia do toalety podczas posiłków,
- wahania nastrojów.
Objawy te mogą sugerować poważne problemy zdrowotne oraz psychiczne, które zdecydowanie wymagają interwencji specjalisty.
Jakie są kryteria diagnostyczne dla zaburzeń odżywiania?
Kryteria diagnostyczne dotyczące zaburzeń odżywiania, zawarte w klasyfikacjach DSM-5 oraz ICD-10 i ICD-11, opierają się na dokładnej analizie zachowań związanych z jedzeniem oraz postrzegania własnego ciała. Istotnym wskaźnikiem jest znaczny spadek masy ciała, który często prowadzi do wartości BMI poniżej normy, co może stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia. U kobiet szczególnie ważne jest wystąpienie braków w miesiączkach, zazwyczaj związanych z zaburzeniami hormonalnymi wywołanymi rygorystycznymi dietami.
Lęk przed przytyciem to kolejny istotny element w procesie diagnostycznym, zwłaszcza w przypadku osób z anoreksją lub bulimią. Pacjenci często zmieniają swoje nawyki żywieniowe, co może manifestować się jako:
- skrajne ograniczenie spożywanych posiłków,
- napady obżarstwa.
Podczas rozmowy z pacjentem uwzględnia się także psychologiczne aspekty dotyczące jedzenia oraz jakość życia, w tym relacje społeczne oraz stan emocjonalny. Specjaliści w dziedzinie zdrowia psychicznego, tacy jak psycholodzy i psychiatrzy, odgrywają kluczową rolę w kierowaniu pacjentów do właściwego leczenia. Bazując na kryteriach diagnostycznych i osobistych historiach, są w stanie postawić odpowiednią diagnozę oraz wprowadzić efektywną terapię.
Co to jest żarłoczność psychiczna i jakie są jej objawy?
Żarłoczność psychiczna, znana także jako bulimia, to poważne zaburzenie odżywiania. Przejawia się ono w postaci nawracających epizodów objadania się, podczas których osoby dotknięte tym problemem często czują, że tracą kontrolę nad jedzeniem. W skutek tego zachowania, mogą w krótkim czasie spożywać ogromne ilości pokarmu.
Po takich epizodach zazwyczaj następują kompensacyjne działania, mające na celu uniknięcie przybierania na wadze. Są to m.in.:
- wymioty,
- nadużywanie środków przeczyszczających,
- intensywna aktywność fizyczna.
Osoby borykające się z bulimią doświadczają silnego strachu przed przytyciem, co ma znaczący wpływ na ich życie codzienne. Dodatkowo, mogą wystąpić fizyczne objawy, takie jak uszkodzenia szkliwa zębów, będące skutkiem częstego wymiotowania. Warto odnotować, że osoby z tym zaburzeniem często unikają wspólnych posiłków, co prowadzi do ich izolacji społecznej.
Bulimia jest także często powiązana z innymi problemami zdrowotnymi, takimi jak depresja czy lęki, co może pogłębiać cykl objadania się i kompensacji. Objawy bulimii mają znaczący wpływ na jakość życia oraz ogólny stan zdrowia. Dlatego bardzo istotna jest wczesna diagnostyka i interwencja. Dzięki nim możliwe jest wdrożenie odpowiedniego leczenia oraz zapobieżenie powikłaniom, które mogą pojawić się w wyniku tego zaburzenia odżywiania.
Co charakteryzuje anoreksję?
Anoreksja, znana również jako jadłowstręt psychiczny, to poważne zaburzenie, które skutkuje drastycznym ograniczeniem ilości spożywanego jedzenia. Osoby cierpiące na tę chorobę często mają niską masę ciała, jednak ich największym lękiem pozostaje przytycie. Co więcej, postrzegają siebie w sposób zaburzony i czują się otyłe, mimo że w rzeczywistości są bardzo chude. Często decydują się na skrajne diety, co obejmuje głodzenie się lub rezygnację z całych grup produktów spożywczych. Takie zachowania prowadzą do poważnych problemów zdrowotnych.
Do typowych objawów anoreksji należą:
- niska waga,
- brak miesiączek,
- omdlenia,
- obniżone ciśnienie krwi,
- ogólne osłabienie organizmu.
Anoreksja ma także negatywny wpływ na stan psychiczny pacjentów. Osoby te często zmagają się z niskim poczuciem własnej wartości oraz dążeniem do perfekcjonizmu. Starają się kontrolować różne aspekty swojego życia, co dodatkowo zaostrza ich problemy. Ważne jest, aby dostrzegać, że anoreksja może prowadzić do wielu poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak:
- uszkodzenia organów wewnętrznych,
- zaburzenia rytmu serca.
Ekstremalne nawyki żywieniowe przyczyniają się także do trwałych uszkodzeń układu hormonalnego oraz kości. W związku z tym kluczowe jest, aby osoby z objawami anoreksji zwróciły się o pomoc do specjalistów – zarówno medycznych, jak i psychologicznych.
Jakie objawy związane są z jadłowstrętem psychicznym?
Objawy anoreksji, często nazywanej jadłowstrętem psychicznym, są złożone i dotyczą zarówno sfery fizycznej, jak i psychicznej. Osoby borykające się z tym zaburzeniem zazwyczaj mają znacznie obniżoną masę ciała oraz intensywny lęk przed przytyciem. Ich postrzeganie własnego ciała jest często zniekształcone, co prowadzi do negatywnych myśli dotyczących wyglądu.
U kobiet jednym z istotnych sygnałów jest brak miesiączek, co może sugerować problemy hormonalne. Anoreksja przynosi także ryzyko omdleń, które są skutkiem braku odpowiednich składników odżywczych i energii. Osoby dotknięte tym zaburzeniem często są obsesyjnie skoncentrowane na kontrolowaniu swojej wagi, co przejawia się w:
- regularnym ważeniu,
- ściśle ograniczonej diecie,
- unikaniu spożywania posiłków w towarzystwie.
Nadmiar aktywności fizycznej tylko pogłębia ich problemy z wagą. Na poziomie psychicznym mogą pojawiać się trudności ze snem oraz dolegliwości, takie jak zaparcia, które odzwierciedlają ogólne wyczerpanie organizmu. Perfekcjonizm i obsesyjne myślenie o jedzeniu to dodatkowe elementy, które często współwystępują. W związku z tym, wczesna interwencja oraz pomoc ze strony specjalistów są niezwykle ważne, ponieważ mogą znacznie zmniejszyć ryzyko poważnych problemów zdrowotnych.
Jakie sygnały mogą wskazywać na bulimię?
Bulimia manifestuje się poprzez różnorodne zachowania oraz objawy. Osoby z tym zaburzeniem często przeżywają intensywne epizody objadania się, kiedy w krótkim czasie konsumują dużą ilość jedzenia, a jednocześnie czują, że nie mają nad tym kontroli. Po takich doświadczeniach zazwyczaj podejmują różne działania kompensacyjne, takie jak:
- wymioty,
- nadmierne stosowanie środków przeczyszczających,
- co może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, na przykład uszkodzenia szkliwa zębów.
Unikanie wspólnych posiłków również stanowi istotny sygnał bulimii. Często osoby te obawiają się negatywnej oceny ze strony innych oraz boją się przytycia. Po każdym posiłku mogą szybko udawać się do toalety, co wpływa na ich wahania wagi oraz zmiany nastrojów. Problemy z niską samooceną oraz emocjonalne trudności potrafią jeszcze bardziej pogłębiać ich izolację.
Warto również zauważyć, że w relacjach międzyludzkich osoby z bulimią mogą napotykać przeszkody w budowaniu bliskich więzi. Dodatkowo, problemy psychiczne, takie jak depresja czy lęki, mogą zaostrzać te objawy, co prowadzi do ich większego nasilenia. Dlatego tak istotne jest monitorowanie tych sygnałów, ponieważ mogą one skutkować poważniejszymi komplikacjami zdrowotnymi. Wczesna interwencja jest niezbędna, by poprawić jakość życia osób cierpiących na bulimię.
Jakie zmiany w obrazie własnego ciała mogą wystąpić przy zaburzeniach odżywiania?
Zaburzenia odżywiania mają ogromny wpływ na to, jak ludzie postrzegają swoje ciało, co z kolei znacząco oddziałuje na ich życie codzienne. Dysmorfia ciała stanowi kluczowy element tego zagadnienia. Wiele osób cierpiących na te problemy postrzega siebie jako otyłe, mimo że ich waga jest całkowicie w normie lub nawet zbyt niska. Taka zniekształcona percepcja wywiera wpływ na ich wybory dotyczące jedzenia oraz aktywności fizycznej.
Obsessywne skupienie na wadze i sylwetce prowadzi do nieustannej krytyki swojego wyglądu, co skutkuje niskim poczuciem własnej wartości. Wzmacniają je normy społeczne i media, które promują nierzeczywiste kanony piękna. Często porównując się do innych, osoby te potęgują swoje niezadowolenie z ciała.
Emocje, takie jak wstyd czy lęk przed przytyciem, odgrywają kluczową rolę w tym procesie. W obliczu tych uczuć mogą jawić się różne zachowania kontrolne, takie jak:
- nadmierne ważenie się,
- unikanie jedzenia w towarzystwie,
- drastyczne ograniczanie kalorii.
niestety, takie działania prowadzą często do izolacji społecznej, a ich konsekwencje potrafią pogłębiać problemy psychiczne. To wszystko sprawia, że wyjście z kręgu zaburzeń odżywiania staje się jeszcze trudniejsze.
Jakie zmiany w zachowaniu mogą świadczyć o problemach z odżywianiem?
Zachowania związane z odżywianiem mogą wskazywać na różnorodne problemy emocjonalne. Na przykład, jeśli ktoś zaczyna unikać wspólnych posiłków, może to być efektem:
- lęku przed oceną,
- obaw o przybranie na wadze.
Często osoby z zaburzeniami odżywiania koncentrują się na dokładnym liczeniu kalorii i manipulują swoimi nawykami żywieniowymi. Do takich zachowań należy m.in.:
- ukrywanie żywności,
- nierzeczywiste przedstawianie ilości spożywanych posiłków.
Warto również zauważyć, że nadmierna aktywność fizyczna, stosowana jako sposób na kontrolowanie wagi, często przybiera formę intensywnych treningów. W wyniku tego, wiele osób może przechodzić w izolację społeczną, oddalając się od kontaktów towarzyskich. Ponadto, zmiany nastroju, drażliwość oraz liczne wahania emocjonalne to codzienność dla wielu, a to może znacznie obciążać relacje z innymi ludźmi.
Dodatkowo, problemy emocjonalne i trudności w rodzinie mogą potęgować te zmiany, co negatywnie odbija się na jakości życia. Częste wizyty w toalecie po jedzeniu mogą sugerować niepokojące zachowania kompensacyjne, takie jak wymioty, które są charakterystyczne dla bulimii. Osoby cierpiące na zaburzenia odżywiania często borykają się także z problemami ze snem, co w konsekwencji wpływa na ich samopoczucie psychiczne.
Jak niska samoocena wpływa na zaburzenia odżywiania?
Niska samoocena wywiera znaczący wpływ na rozwój różnorodnych zaburzeń odżywiania, takich jak:
- anoreksja,
- bulimia.
Osoby z niewielkim poczuciem własnej wartości często zestawiają swoje ciała z nierealistycznymi idealami, które lansowane są w mediach społecznościowych. To porównanie potęguje ich negatywne postrzeganie samego siebie. W odpowiedzi na to, mogą pragnąć wdrożyć drastyczne diety, by poprawić swój wygląd. Tego rodzaju zachowania często współistnieją z lękiem przed przytyciem oraz pragnieniem akceptacji, co prowadzi do niezdrowych prób kontrolowania wagi.
Presja społeczna, w tym ta pochodząca z rodziny, nie tylko obniża samoocenę, ale i wywołuje napięcia w relacjach rodzinnych. Ludzie o niskiej samoocenie skłaniają się ku samokrytyce i unikają sytuacji, które mogłyby narażać ich na ocenę ze strony innych. Przykładem mogą być sytuacje, w których unikają posiłków w towarzystwie, co może być symptomem zaburzeń odżywiania oraz pogłębiać problemy emocjonalne.
Cierpiąc na te zaburzenia, wiele osób zmaga się z negatywnym obrazem własnego ciała, co często prowadzi do izolacji społecznej i dodatkowych trudności emocjonalnych. Dążenie do perfekcjonizmu w kwestii odżywiania skutkuje cyklicznymi problemami, które mają negatywny wpływ na zdrowie zarówno psychiczne, jak i fizyczne. Dlatego wsparcie specjalistów jest niezbędne, by przerwać błędne koło niskiej samooceny i zaburzeń odżywiania.
Jak zaburzenia odżywiania wpływają na zdrowie psychiczne?
Zaburzenia odżywiania mają głęboki wpływ na psychikę osób, które się z nimi borykają. Często prowadzą do:
- stanów depresyjnych,
- lęków,
- obsesji,
- kompulsji.
U takich pacjentów można zaobserwować huśtawki nastrojów, drażliwość oraz trudności w skupieniu uwagi, co znacząco obniża ich jakość życia. Przewlekły stres i traumatyczne doświadczenia związane z tymi problemami tylko nasilają negatywne efekty psychiczne. W skrajnych przypadkach osoby te mogą zmagać się z myślami samobójczymi lub decydować się na samookaleczenia, traktując to jako sposób na radzenie sobie z trudnymi emocjami. Niska samoocena, która często towarzyszy zaburzeniom odżywiania, prowadzi do:
- izolacji społecznej,
- trudności w nawiązywaniu relacji z innymi.
Lęk przed przytyciem oraz niskie poczucie wartości tylko potęgują te wyzwania. W wielu sytuacjach osoby dotknięte tymi zaburzeniami sięgają po substancje psychoaktywne, by złagodzić uczucia strachu i depresji. Zmiany w zachowaniu, takie jak:
- unikanie jedzenia w towarzystwie,
- obsesywne kontrolowanie wagi,
pogłębiają istniejące problemy psychiczne. Długotrwały brak wsparcia i niewłaściwe podejście do interwencji mogą prowadzić do poważnych zaburzeń osobowości oraz chronicznych kłopotów ze zdrowiem psychicznym, stawiając pacjentów w bardzo trudnej sytuacji życiowej.
Jakie czynniki ryzyka są związane z występowaniem zaburzeń odżywiania?
Czynniki ryzyka prowadzące do zaburzeń odżywiania są niezwykle zróżnicowane i mają istotny wpływ na rozwój tych trudności. Wśród nich genetyka zajmuje ważne miejsce. Osoby, których rodziny miały do czynienia z takimi problemami, często zmagają się z większym ryzykiem ich wystąpienia. Jednak nie można zapominać o wpływie społecznej presji dotyczącej wyglądu. Zwłaszcza wzorce urody lansowane przez media grają znaczną rolę w kształtowaniu tych zachowań. Perfekcjonizm i niska samoocena przyczyniają się do powstawania zaburzeń odżywiania, gdyż osoby z ograniczonym poczuciem wartości dążą do osiągnięcia idealnej figury, co często skutkuje niezdrowymi nawykami żywieniowymi. Oprócz tego, życiowe wyzwania, takie jak przemoc czy strata bliskiej osoby, mogą potęgować problemy emocjonalne, zwiększając prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń. Stres, zarówno w pracy, jak i w życiu codziennym, sprawia, że niezdrowe wybory żywieniowe stają się sposobem na radzenie sobie z napięciem. Dysfunkcje rodzinne oraz różnorodne problemy emocjonalne również podnoszą ryzyko wystąpienia anomalii w odżywianiu. Co więcej, osoby pracujące w branżach, gdzie wygląd i waga mają ogromne znaczenie, są szczególnie narażone na presję, co często prowadzi do problemów z odżywianiem. Media społecznościowe dodatkowo zaostrzają te wszystkie czynniki ryzyka, potęgując wrażliwość na krytykę i porównania z innymi. Warto zauważyć, że złożoność przyczyn tych trudności wymaga wszechstronnej pomocy oraz odpowiednich interwencji, aby skutecznie przeciwdziałać zaburzeniom odżywiania.
Jakie powikłania mogą wystąpić w wyniku zaburzeń odżywiania?
Zaburzenia odżywiania mogą prowadzić do znacznych problemów zdrowotnych, a niektóre z nich są wręcz zagrażające życiu. Wśród najczęstszych skutków wymienia się:
- zaburzenia rytmu serca, które zazwyczaj wynikają z niskiego poziomu elektrolitów oraz niedoborów niezbędnych składników odżywczych,
- niskie ciśnienie krwi oraz anemia spowodowana brakiem żelaza u osób cierpiących na anoreksję,
- zmiany hormonalne, które mogą prowadzić do problemów z płodnością i nieregularności w cyklu miesiączkowym,
- wzrost ryzyka osteoporozy na skutek długotrwałego niedoboru wapnia i innych minerałów,
- niewydolność nerek, do której może prowadzić nadużywanie środków przeczyszczających,
- kłopoty z układem pokarmowym, mogące skutkować uszkodzeniem jelit,
- neurologiczne komplikacje, takie jak osłabienie mięśni czy neuropatie, będące wynikiem deficytu witamin i minerałów,
- problemy ze skórą, w tym suchość czy wypadanie włosów.
Zespół ponownego odżywienia to poważny stan, który może wystąpić po nagłym zwiększeniu kaloryczności po długotrwałym głodzeniu. Osoby dotknięte zaburzeniami odżywiania są także w grupie podwyższonego ryzyka myśli samobójczych. Długofalowe skutki takich stanów mogą prowadzić do niewydolności wielonarządowej, co znajduje potwierdzenie w wielu badaniach. Dlatego tak istotna jest wczesna interwencja medyczna, mająca na celu zminimalizowanie ryzyka poważnych powikłań zdrowotnych związanych z tymi zaburzeniami.
Jakie terapie pomagają w leczeniu zaburzeń odżywiania?
W terapii zaburzeń odżywiania stosuje się różnorodne metody, które mają na celu poprawę stanu zdrowia pacjentów. Szczególnie wyróżnia się:
- terapia poznawczo-behawioralna (CBT), która koncentruje się na modyfikacji negatywnych schematów myślowych i zachowań związanych z jedzeniem,
- terapia psychodynamiczna, która sprzyja zrozumieniu nieuświadomionych konfliktów emocjonalnych i ich wpływu na nawyki żywieniowe,
- terapia systemowa, znana jako terapia rodzinna, uwzględniająca relacje w rodzinie,
- farmakoterapia, w której najczęściej wybierane leki to przeciwdepresyjne, przeciwlękowe czy stabilizatory nastroju,
- terapia interpersonalna oraz dialektyczno-behawioralna (DBT), skuteczne opcje dla osób z bardziej złożonymi problemami emocjonalnymi,
- edukacja żywieniowa, ucząca zasad zdrowego odżywiania i wspierająca w tworzeniu pozytywnych nawyków.
Wsparcie specjalistów w obszarze zdrowia psychicznego ma ogromne znaczenie. Pomagają oni pacjentom zrozumieć ich emocjonalne problemy oraz poprawić funkcjonowanie w życiu codziennym. Te różnorodne terapie stanowią solidny fundament do zdrowienia, wspierając odbudowę codziennego rytmu oraz pozytywnego postrzegania własnego ciała.
Co to jest terapia poznawczo-behawioralna i jak wpływa na zaburzenia odżywiania?
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to niezwykle skuteczna metoda terapeutyczna, która znajduje zastosowanie w leczeniu zaburzeń odżywiania. Skupia się ona na rozpoznawaniu oraz modyfikacji negatywnych myśli i zachowań pacjentów. Kluczowym aspektem CBT jest zrozumienie, w jaki sposób myślenie kształtuje emocje i wpływa na działania.
W kontekście zaburzeń odżywiania, terapia ta pomaga zidentyfikować zniekształcenia poznawcze, które mogą prowadzić do różnych problemów, takich jak:
- unikanie posiłków,
- nadmierne objadanie się,
- podejmowanie działań kompensacyjnych.
Dzięki wykorzystaniu różnych technik, pacjenci nabywają zdrowsze strategie radzenia sobie ze stresem i lękiem. Eliminacja irracjonalnych przekonań dotyczących wagi oraz odżywiania przyczynia się do poprawy samooceny i redukcji obaw związanych z przybieraniem na wadze.
Wspierając swoich podopiecznych w tworzeniu zrównoważonych nawyków żywieniowych, CBT prowadzi do trwałych zmian w ich zachowaniu. Wiele badań potwierdza, że terapia poznawczo-behawioralna znacząco przyczynia się do zmniejszenia objawów bulimii i anoreksji. Poza pomocą w zdrowej utracie wagi, poprawia również ogólną jakość życia osób borykających się z tymi zaburzeniami. Dlatego też CBT odgrywa kluczową rolę w procesie zdrowienia pacjentów z problemami związanymi z odżywianiem.
Jakie są długofalowe skutki zaburzeń odżywiania?
Długotrwałe konsekwencje zaburzeń odżywiania to poważny problem, który ma istotny wpływ na zdrowie zarówno fizyczne, jak i psychiczne osób cierpiących na te schorzenia. Przewlekłe dolegliwości, takie jak:
- osteoporoza,
- zaburzenia rytmu serca,
- niewydolność nerek.
stwarzają realne zagrożenie. Osoby z tymi problemami często zmagają się z depresją, lękami i innymi trudnościami związanymi z osobowością, co dodatkowo komplikuje ich sytuację życiową. Warto również zwrócić uwagę na to, że długofalowe skutki zaburzeń odżywiania mogą wpłynąć na płodność, co jest szczególnie ważne dla kobiet. Izolacja społeczna oraz trudności w nawiązywaniu relacji z innymi osobami znacznie obniżają jakość życia i ograniczają zdolność do wykonywania pracy. Złe nawyki żywieniowe mogą doprowadzić do nawrotów choroby, co z kolei wymusza na nich ciągłe poszukiwanie wsparcia.
Badania dowodzą, że ryzyko przedwczesnej śmierci zwiększa się, zwłaszcza w przypadku szczególnie ciężkich form zaburzeń. Dlatego niezwykle ważne jest wczesne identyfikowanie problemów oraz odpowiednie leczenie, które może zmniejszyć ryzyko przyszłych powikłań. Terapie psychologiczne, takie jak terapia poznawczo-behawioralna, odgrywają kluczową rolę w procesie zdrowienia, pomagając poprawić samopoczucie i ogólną jakość życia pacjentów.
Jakie są emocjonalne objawy zaburzeń odżywiania?
Emocjonalne symptomy zaburzeń odżywiania są bardzo zróżnicowane i mają istotny wpływ na życie osób, które się z nimi zmagają. Często obserwuje się u nich nagłe wahania nastroju, gdzie euforia szybko ustępuje miejsca głębokiemu smutkowi. Zdarza się, że towarzyszy im drażliwość oraz lęk, które są naturalną reakcją na napięcia związane z jedzeniem i postrzeganiem własnego ciała.
Po posiłku mogą odczuwać silne poczucie winy czy wstydu, co prowadzi do niezdrowych mechanizmów obronnych, takich jak:
- nadmierne ćwiczenia,
- stosowanie środków przeczyszczających.
Niska samoocena często popycha te osoby do uciekania w zaburzenia odżywiania, co potęguje poczucie utraty kontroli nad własnym ciałem. Takie odczucia generują uczucie pustki oraz izolacji społecznej; wielu z nich unika kontaktów z innymi z obawy przed krytyką.
W kontekście emocjonalnym mogą również pojawiać się myśli samobójcze, zwłaszcza w sytuacjach depresyjnych, które towarzyszą tym zaburzeniom. Stres oraz napięcie mają negatywny wpływ na ich codzienne życie, dlatego długotrwałe problemy emocjonalne wymagają profesjonalnej psychologicznej interwencji oraz terapii, by skutecznie walczyć z konsekwencjami zaburzeń odżywiania.