Wacław Ekielski

---

Życiorys

Wacław Ekielski, syn Juliana, przyszedł na świat w 1886 roku. W 1904 roku zakończył edukację na poziomie podstawowym, a jego zawodowa kariera rozpoczęła się, gdy stał się uczniem stolarza, a następnie samodzielnym stolarzem. W grudniu 1905 roku został aresztowany na sześć tygodni za swój udział w strajku terminatorów. Po odbyciu kary przeniósł się do Warszawy, wstępując do Socjaldemokratycznego Związku Zawodowego Robotników Przemysłu Drzewnego.

W 1907 roku osiedlił się w Łodzi, gdzie kontynuował pracę jako stolarz oraz aktywnie działał w związkach zawodowych. W latach 1909-1912 mieszkał w Sosnowcu, skąd po strajku w fabryce mebli przeniósł się do Krakowa i wstąpił do SDKPiL. W 1914 roku był zmuszony opuścić Galicję na skutek decyzji austriackich władz, które odesłały go na granicę z Królestwem Polskim. Po powrocie do Łodzi, w sierpniu 1914 roku wyjechał do Piotrogrodu, gdzie podjął pracę w fabryce samolotów.

W 1915 roku stał się jednym z liderów strajku w tej fabryce; obawiając się represji, wyjechał do Mikołajowa, gdzie zatrudnił się w zakładach budowy okrętów. Ze względu na zagrożenie represjami w 1916 roku przeniósł się do Symferopola na Krymie, gdzie również pracował w fabryce zajmującej się produkcją samolotów. W 1917 roku był współorganizatorem lokalnej grupy SDKPiL oraz członkiem Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich (RDRiŻ) w Symferopolu, uczestnicząc w obradach pierwszej konferencji bolszewickich organizacji guberni taurydzkiej, która odbyła się 15 października 1917 roku.

W 1918 roku brał udział w walkach na Krymie przeciwko wojskom antykomunistycznym. Po powrocie do Polski w listopadzie 1918 roku został funkcjonariuszem SDKPiL, a następnie KPRP w Warszawie. Wziął czynny udział w I Zjeździe KPRP/KPP, a w styczniu 1919 roku został oddelegowany do Sosnowca, gdzie pracował w Radzie Delegatów Robotniczych. Po pewnym czasie powrócił do Warszawy, skąd w czerwcu 1919 roku został aresztowany podczas IV Narady Większych Rad Delegatów Robotniczych i Chłopskich i umieszczony w więzieniu na Mokotowie oraz w Białymstoku.

Po uwolnieniu w 1920 roku, wrócił do Łodzi, gdzie znów działał w KPRP i w Komitecie Łódzkim. W lutym 1921 roku został aresztowany razem z całym Komitetem Łódzkim, a w grudniu skazany na cztery lata więzienia. Po apelacji został zwolniony w 1922 roku z powodu braku wystarczających dowodów. Po 1924 roku przestał aktywnie uczestniczyć w życiu partii komunistycznej, pracując jako stolarz w Zarządzie Miejskim w Łodzi. W latach 1934-1939 mieszkał w Warszawie, by następnie wrócić do Łodzi w 1939 roku.

W 1944 roku został aresztowany przez gestapo i osadzony w obozie Mauthausen-Gusen, skąd powrócił do kraju w czerwcu 1945 roku. Po wojnie przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a później do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1945-1956 pracował w Łodzi, najpierw w Lotniczych Warsztatach Doświadczalnych, a potem jako dyrektor Miejskiego Przedsiębiorstwa Produkcji Pomocniczej. Równocześnie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej oraz sekretarza Zarządu Związku Zawodowego Pracowników Samorządowych i Instytucji Użyteczności Publicznej w Łodzi. Od 1956 roku przeszedł na emeryturę.

Wacław Ekielski został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi w 1947 roku oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej w 1955 roku. Zmarł w 1956 roku i został pochowany na cmentarzu Doły.

---

Oceń: Wacław Ekielski

---