Żyrardowianka Żyrardów

---

Okres wojny i okupacji

Wiosną 1940 roku, w Żyrardowie odbyły się nieoficjalne mistrzostwa, w których udział wzięły drużyny reprezentujące różne dzielnice. W zawodach uczestniczyło pięć zespołów: “Szlachtuz”, “Podlasianka”, “Podblich”, “Przechodniak” oraz “Ruda”. Z najlepszych piłkarzy tych rozgrywek powstał późniejszy skład Żyrardowianki, który był aktywny w trudnych czasach okupacji. Wtedy w zespole wystąpili m.in.: Roman Bakalarski, Włodzimierz Cieplak, Tadeusz Dobrogoszcz, Ryszard Grabowski, Stanisław Grabowski (kapitan drużyny), Zygmunt Krzywicki, Stanisław Mińkowski, Tadeusz Snopczyński, Kazimierz Woliński oraz Jan Wolniewicz. Żyrardowianka rywalizowała wówczas z innymi robotniczymi drużynami piłkarskimi z Warszawy.

Początkowo Niemcy nie zwracali uwagi na organizowane zawody, co umożliwiło rozgrywanie meczów wyjazdowych, m.in. w Milanówku, Guzowie, Grodzisku Mazowieckim, Błoniu oraz w Chodakowie. W tym ostatnim miejscu Żyrardowianka odniosła sukces, pokonując zespół Bzury Chodaków wynikiem 3:0. W Warszawie natomiast odbył się mecz z drużyną kolejową „Orbis”, w którym zespół z Żyrardowa odniósł imponujące zwycięstwo 5:0. Niestety, sytuacja uległa pogorszeniu, gdy okupanci zaczęli wprowadzać masowe restrykcje dotyczące osób zaangażowanych w sport.

Żyrardowianka straciła swój stadion fabryczny, a mecze zaczęły być rozpędzane przez niemieckich żołnierzy, jak miało to miejsce w Błoniu i Wiskitkach. W obliczu trudności drużynę wsparli sympatyzujący z nimi niektórzy Niemcy, a w zespole pojawiło się także dwóch volksdeutschów: Artur Lausch i Karol Woldek. Odcinanie się od nich wydawało się ryzykowne, dlatego zadecydowano o ich tolerancji. Dzięki temu, ostrzegali oni piłkarzy o nadchodzących akcjach represyjnych.

Niemcy, starając się odciągnąć uwagę publiczności od meczów piłkarskich, organizowali własne zawody, jak choćby zawody lekkoatletyczne. Jednakże nie cieszyły się one zainteresowaniem kibiców, którzy tłumnie przybywali na spotkania piłkarskie, co skłoniło Niemców do zorganizowania obławy. W jej wyniku zatrzymano kilkudziesięciu widzów, ale zawodnikom Żyrardowianki udało się ujść z rąk okupantów.

Wiosną 1941 roku, kibice zespołu podjęli z własnych funduszy decyzję o zakupie jednolitych strojów dla piłkarzy, a buty wykonano ze skóry zdobytej potajemnie z lokalnej garbarni, kontrolowanej przez Niemców. W tym czasie Żyrardowianka uczestniczyła w okupacyjnych mistrzostwach piłkarskich odbywających się w Warszawie. Zespół zdołał zremisować 1:1 z jedną z najlepszych drużyn przedwojennych, a mianowicie z RKS-em Ursusem. Natomiast z innym ważnym zespołem tego turnieju, RKS-em Okęciem, Żyrardowianka przegrała 0:1. W składzie drużyny znalazły się takie osoby jak: W. Cieplak, Rewnicki, W. Chojnacki, St. Sieniarski, L. Han, K. Noga, Miklaszewski, R. Bakalarski oraz St. i R. Grabowscy. Taki skład drużyny przetrwał aż do końca wojny.

---

Oceń: Żyrardowianka Żyrardów

---