Aleksy Parol

---

Życiorys

Aleksy Parol przyszedł na świat w 1927 roku w Żyrardowie. Jego edukacja rozpoczęła się w 1934 roku, kiedy to rozpoczął naukę w szkole powszechnej w swojej rodzinnej miejscowości. W 1943 roku ukończył Szkołę Rzemieślniczo-Przemysłową w Pruszkowie, co stanowiło kamień milowy w jego karierze zawodowej. W ostatnich miesiącach 1943 roku podjął pracę jako tokarz w Fabryce Maszyn w Pruszkowie, a od sierpnia do października 1944 roku był zmuszony do pracy przymusowej na robotach ziemnych w Żyrardowie. Wkrótce potem zatrudnił się w prywatnym warsztacie zajmującym się ślusarstwem oraz mechaniką.

W dniu 13 kwietnia 1945 roku został powołany do służby w ludowym Wojsku Polskim. Po ukończeniu Centralnej Szkoły Oficerów Polityczno-Wychowawczych w Łodzi we wrześniu 1945 roku, uzyskał awans na stopień podporucznika w korpusie oficerów polityczno-wychowawczych. Wkrótce po promocji objął stanowisko instruktora propagandy w 43 Pułku Piechoty 12 Dywizji Piechoty, z siedzibą w Szczecinie. Od stycznia 1946 roku był odpowiedzialny za kierowanie klubem oficerskim, a następnie świetlicą klubu.

W lipcu 1946 roku rozpoczął naukę w Wydziale Technicznym Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni, którą ukończył w listopadzie 1950 roku, zdobywając pierwsze miejsce. Jego kariera w Marynarce Wojennej rozpoczęła się, gdy objął stanowisko oficera mechanika na niszczycielu ORP „Błyskawica”. W listopadzie 1952 roku został dowódcą działu bojowego V (maszynowego) na tymże okręcie. W latach 1953-1954 uczestniczył w Wyższym Kursie Specjalistycznym dla Oficerów Mechaników zorganizowanym w ZSRR.

Od grudnia 1954 roku, Aleksy Parol pełnił obowiązki kierownika Oddziału Technicznego w Szefostwie Techniki i Uzbrojenia Dowództwa Marynarki Wojennej w Gdyni. Następnie, w latach 1955-1957, sprawował funkcję szefa Zarządu Techniki i Uzbrojenia w Dowództwie Marynarki Wojennej. W okresie od lutego do września 1957 roku był oddelegowany do pracy w Międzynarodowej Komisji Kontroli i Nadzoru w Indochinach. Po powrocie do kraju w listopadzie 1957 roku, został zastępcą szefa Oddziału Naukowego Sztabu Głównego Marynarki Wojennej, a od kwietnia 1958 roku zastępcą szefa Szefostwa Służb Technicznych i Zaopatrzenia Marynarki Wojennej.

W 1960 roku uzyskał tytuł inżyniera mechanika w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej, gdzie uczęszczał na Specjalistyczne Studium Zaoczne. Kolejnym krokiem w jego karierze było uzyskanie tytułu magistra inżyniera mechanika w 1968 roku. Od lipca 1968 roku do listopada 1980 roku sprawował funkcję zastępcy szefa Służb Technicznych i Zaopatrzenia Marynarki Wojennej, odpowiedzialnego za kwestie techniczne.

Na mocy uchwały Rady Państwa PRL z 29 września 1973 roku, otrzymał nominację na stopień kontradmirała, który wręczył mu w Belwederze 10 października tego samego roku I sekretarz Komitetu Centralnego PZPR Edward Gierek, w towarzystwie przewodniczącego Rady Państwa prof. Henryka Jabłońskiego.

W premierze 1981 roku objął kierownictwo Techniki Morskiej jako zastępca Głównego Inspektora Techniki Wojska Polskiego w Warszawie, gdzie jego zadaniem była m.in. budowa trałowców małomagnetycznych. W październiku 1990 roku, pożegnany przez ministra obrony narodowej, wiceadmirała Piotra Kołodziejczyka, przeszedł na emeryturę z dniem 23 listopada 1990 roku.

Aleksy Parol zmarł 20 października 1994 roku w Gdyni i został pochowany na cmentarzu Witomińskim (kwatera 51-25-9).

Awanse

W czasie swojego długotrwałego okresu służby, Aleksy Parol otrzymał szereg awansów na różne stopnie oficerskie, co pokazuje jego rozwój i osiągnięcia w marynarce. Jego kariery jako oficer piechoty oraz oficer marynarki przypisuje się następującym stopniom:

• podporucznika piechoty – 1945,
• podporucznika marynarki – 1946,
• porucznika marynarki – 1950,
• kapitana marynarki – 1951,
• komandora podporucznika – 1954,
• komandora porucznika – 1955,
• komandora – 1960,
• kontradmirała – 1973.

Życie prywatne

Urodził się jako syn Józefa, który pracował jako tokarz, oraz Henryki z Janiszewskich. W jego życiu znaczącym miejscem była Gdynia, gdzie spędził wiele lat.

W swoim życiu osobistym był żonaty najpierw z Kunegundą Anną z domu Ankowską, która zmarła w 1979 roku, a razem mieli dwóch synów. Po jej śmierci ożenił się ponownie, tym razem z Wandą Parol, która odeszła w 2010 roku.

Jednym z głównych zainteresowań Aleksy Parola było malarstwo i rysunek. Przez lata rozwijał swoje umiejętności artystyczne, co zaowocowało udziałem w wielu wystawach zbiorowych zarówno w kraju, jak i za granicą, gdzie zaprezentował kilkadziesiąt swoich płócien.

Odznaczenia

Aleksy Parol jest osobą o bogatym dorobku wyróżnień oraz odznaczeń, które uzyskał w trakcie swojej służby. Oto lista nagród, które świadczą o jego zaangażowaniu i dokonaniach:

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (Polonia Restituta) z 1983 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski z 1968 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski z 1963 roku,
• Order Sztandaru Pracy II klasy z 1976 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi przyznany w 1959 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi z 1951 roku,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” z 1968 roku,
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” z 1973 roku,
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Medal im. Ludwika Waryńskiego z 1988 roku,
• Order Sławy przyznany przez ZSRR,
• Wpis do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich” w 1979 roku,
• inne odznaczenia.

---

Oceń: Aleksy Parol

---