Leon Bączkiewicz

Wojsko i służby mundurowe

Leon Bączkiewicz, urodzony 9 kwietnia 1888 roku w Żyrardowie, to postać o nieprzeciętnej karierze wojskowej, która pozostawiła trwały ślad w historii Wojska Polskiego. Zmarł 27 kwietnia 1960 roku w Warszawie, kończąc tym samym swoje życie w stolicy Polski.

Jako podpułkownik dyplomowany piechoty, Bączkiewicz odgrywał istotną rolę w strukturze armii polskiej, przyczyniając się do jej rozwoju i modernizacji w trudnych czasach. Jego doświadczenie i wiedza były nieocenione w kontekście dynamicznych zmian, jakie miały miejsce w Polsce w XX wieku.

Życiorys

Leon Bączkiewicz urodził się 9 kwietnia 1888 roku w Żyrardowie, jako syn Adama i Józefy z Jakubiaków. Po ukończeniu szkoły realnej w Warszawie, w latach 1905-1908 aktywnie angażował się w Polską Partię Socjalistyczną.

Jego kariera wojskowa zaczęła się w armii Imperium Rosyjskiego, gdzie był żołnierzem Legionu Puławskiego. W 1916 roku dołączył do Brygady Strzelców Polskich. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej służył w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Bączkiewicz wstąpił do nowo odrodzonego Wojska Polskiego. W trakcie swojej kariery wojskowej zajmował szereg istotnych stanowisk, w tym dowódcy kompanii, adiutanta pułku, a także szefa oddziału operacyjnego dywizji oraz dowódcy batalionu.

W stopniu porucznika służył w 23 pułku piechoty, a 14 lutego 1920 roku ogłoszono jego odkomenderowanie do Dowództwa XI Brygady Piechoty. Na podstawie dekretu Naczelnego Wodza z dnia 25 listopada 1920 roku, otrzymał zatwierdzenie w stopniu porucznika w piechocie, obowiązującym od 1 kwietnia 1920 roku. Jego przydział dotyczył 6 Dywizji Piechoty. W wyniku rozkazu ministra spraw wojskowych, gen. por. Kazimierza Sosnkowskiego, z dnia 6 czerwca 1921 roku, porucznik Bączkiewicz został przeniesiony do Oddziału Va przy Biurze Ścisłej Rady Wojennej.

W dniu 3 maja 1922 roku, zgodnie z dekretem Naczelnika Państwa oraz Wodza Naczelnego, zweryfikowano go w stopniu kapitana Adiutanta Sztabowego, z dniem 1 czerwca 1919 roku i 976. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym nadal pozostawał 23 pułk piechoty z Włodzimierza Wołyńskiego. W roku 1923 zajmował już 882. lokatę wśród kapitanów korpusu piechoty i był przydzielony do Sztabu Generalnego w Ministerstwie Spraw Wojskowych, gdzie pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Generalnego. Uznanie jego osiągnięć podkreśla fakt, że w tym okresie Bączkiewicz został odznaczony Krzyżem Walecznych.

W dniu 2 listopada 1923 roku, powrócił do macierzystego 23 pułku piechoty, rozpoczynając równocześnie roczny Kurs Doszkolenia 1923/24 w Wyższej Szkole Wojennej. Ukończenie kursu, które miało miejsce 15 października 1924 roku, umożliwiło mu uzyskanie dyplomu Oficera Sztabu Generalnego, co zaowocowało jego przydziałem do Korpusu Ochrony Pogranicza. W 1924 roku zajmował 458. lokatę wśród kapitanów piechoty. Jako szef Oddziału Ogólno-Organizacyjnego w Dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza w Warszawie, odznaczono go Srebrnym Krzyżem Zasługi na podstawie zarządzenia z dnia 29 października 1926 roku.

Na podstawie zarządzenia wydanego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Ignacego Mościckiego, w dniu 12 kwietnia 1927 roku, awansował do rangi majora, z dniem 1 stycznia 1927 roku oraz 81. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Przez następne lata zachował stanowisko Szefa Oddziału Ogólnego Dowództwa KOP. W dniu 17 grudnia 1928 roku otrzymał Odznakę Pamiątkową KOP „Za Służbę Graniczną”. W sierpniu 1929 roku ogłoszono jego przeniesienie do 3 baonu granicznego w Hoszczy na dowódcę batalionu. Służbę w Korpusie Ochrony Pogranicza pełnił do marca 1930 roku, zachowując w 1928 roku nadal 81. lokatę wśród majorów.

W dniu 31 marca 1930 roku minister spraw wojskowych wydał zarządzenie o przeniesieniu mjr. Bączkiewicza z Korpusu Ochrony Pogranicza do 14 pułku piechoty z Włocławka, gdzie objął funkcję dowódcy baonu. W 1930 roku, jako oficer 14 pułku piechoty, utrzymywał 362. lokatę oraz 75. lokatę w starszeństwie. W kolejnych latach przechodził różne awanse, zajmując w 1931 roku 25. lokatę w swoim starszeństwie oraz zostając mianowanym podpułkownikiem 14 grudnia 1931 roku, posiadającym dalsze przydziały w charakterze delegata Sztabu Głównego przy Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Warszawie.

W 1933 roku, pełniąc służbę na różnych stanowiskach, doszedł do 212. lokaty wśród podpułkowników piechoty. Po 1935 roku przeszedł w stan spoczynku, a w 1938 roku pełnił funkcję I zastępcy przewodniczącego Sekcji Morsko-Kolonialnej Izby Handlowej Polsko-Łacińsko-Amerykańskiej. W sierpniu 1945 roku, działając w imieniu Związku Odbudowy Rzeczypospolitej, zgłosił swój udział w Zjeździe Uczestników Walki Zbrojnej z Niemcami, który odbył się na początku września 1945 roku w Warszawie.

Leon Bączkiewicz zmarł 27 kwietnia 1960 roku w Warszawie, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu parafii Matki Bożej Pocieszenia przy ulicy Kasztanowej w Żyrardowie (sektor C4-1-7). 15 maja 1921 roku zawarł związek małżeński z Zofią Drymmer.

Ordery i odznaczenia

Leon Bączkiewicz został uhonorowany wieloma znaczącymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jego zasługi i wkład w obronę ojczyzny. Oto przegląd jego odznaczeń:

  • Krzyż Niepodległości, przyznany 20 grudnia 1932,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany 10 listopada 1928,
  • Krzyż Walecznych,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 29 października 1926,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Brązowy Medal za Długoletnią Służbę,
  • Odznaka Sztabu Generalnego,
  • Odznaka pamiątkowa Korpusu Ochrony Pogranicza „Za Służbę Graniczną”, nadana 17 grudnia 1928,
  • Odznaka pamiątkowa I-go Legionu Puławskiego,
  • Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”),
  • Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa).

Wszystkie te odznaczenia stanowią wyraz uznania dla jego odwagi oraz poświęcenia w działaniu na rzecz wolności i niepodległości Polski.

Przypisy

  1. Cmentarz Parafii MP Pocieszenia - wyszukiwarka osób pochowanych [online], zyrardow36.grobonet.com [dostęp 20.02.2023 r.]
  2. Ciesielski 2008 ↓, s. 277.
  3. Jednodniówki 2006 ↓, s. 107.
  4. Jednodniówki 2006 ↓, s. 42.
  5. Doroczne Walne Zgromadzenie Izby Handlowej Polsko-Łacińsko-Amerykańskiej. „Biuletyn Polsko-Łacińsko-Amerykański”. Jubileuszowy wydany z okazji XX lecia odzyskania niepodległości, s. 14, 1938. Warszawa.
  6. Zjazd uczestników walki zbrojnej z Niemcami Warszawa, 1 – 2 września 1945. „Rzeczpospolita”. 233 (373), s. 3, 29.08.1945 r. Warszawa.
  7. Zmarli. „Stolica”. 21 (649), s. 3, 22.05.1960 r. Warszawa: Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW „Prasa”.
  8. M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  9. M.P. 1928 r. nr 260, poz. 632 „za zasługi na polu organizacji pracy w wojsku”.
  10. M.P. z 1926 r. nr 252, poz. 706 „za zasługi, położone około zabezpieczenia granic Państwa”.
  11. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 48 z 29.04.1925 r., s. 229.
  12. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 19 z 12.12.1929 r., s. 365.
  13. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 13 z 20.04.1927 r., s. 119.
  14. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 15 z 23.08.1929 r., s. 307.
  15. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 7 z 23.10.1931 r., s. 330.
  16. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 11 z 15.12.1931 r., s. 397.
  17. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 11 z 28.09.1933 r., s. 194.
  18. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 13 z 9.12.1932 r., s. 413.
  19. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 69 z 01.11.1923 r., s. 732.
  20. Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 110 z 15.10.1924 r., s. 612.
  21. Rocznik oficerski 1928 ↓, s. 125.
  22. Rocznik oficerski 1928 ↓, s. 181.
  23. Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 25.
  24. Rocznik oficerski 1932 ↓, s. 453.
  25. Rocznik oficerski 1924 ↓, s. 180.

Oceń: Leon Bączkiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.57 Liczba ocen:23