Czesław Klim

Wojsko i służby mundurowe

Czesław Klim, urodzony 5 kwietnia 1899 roku w Żyrardowie, był znaną postacią w historii Polski, pełniącą wiele istotnych ról w wojsku i polityce.

Zmarł 3 stycznia 1951 roku w Łodzi, pozostawiając po sobie znaczące osiągnięcia. Był oficerem Wojska Polskiego, gdzie odznaczył się jako zaangażowany działacz Polskiej Partii Socjalistycznej.

W czasie II wojny światowej Klim był aktywnym uczestnikiem zarówno polskiego, jak i radzieckiego ruchu oporu, co czyni go istotną postacią w tym dramatycznym okresie historii.

Na późniejszym etapie swojej kariery osiągnął stopień podpułkownika w Milicji Obywatelskiej, co podkreśla jego zaangażowanie w budowę nowego porządku po wojnie.

Życiorys

Czesław Klim urodził się w skromnych warunkach, w rodzinie robotniczej, co miało wpływ na jego późniejsze życie oraz decyzje. W roku 1917 związał swoje losy z Legionami Polskimi, co rozpoczęło jego intensywną działalność wojskową. Po zakończeniu I wojny światowej Klim w stopniu chorążego służył w takich miastach jak Łódź, Warszawa oraz Pińsk.

W 1939 roku, podczas kampanii wrześniowej, odgrywał znaczącą rolę na czele kompanii spieszonych marynarzy flotylli pińskiej, gdzie wykazał się ogromną odwagą biorąc udział w walkach pod Kockiem w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Polesie”. Po tych wydarzeniach znalazł się w rejonach zabużańskich w okolicach Porzecza, gdzie razem z lokalną społecznością organizował placówki samoobrony w obliczu zagrożenia ze strony ukraińskich nacjonalistów.

W 1942 roku nawiązał współpracę z grupą antyfaszystów, która z kolei związana była z radziecką partyzantką. Z jego inicjatywy latem 1943 roku powstał oddział partyzancki im. Tadeusza Kościuszki, którego pierwszym dowódcą był Czesław Warchocki. Po pewnym czasie, od 25 grudnia 1943, dowodzenie przejął Klim, prowadząc intensywne działania wojenne oraz opiekując się wieloma grupami ludzi, w tym Polaków, Białorusinów, Ukraińców oraz Żydów.

Pod jego kierownictwem oddział partyzancki szybko się rozwijał. W grudniu, po odpowiednim przeszkoleniu minerskim, Klim zorganizował grupy dywersyjne, które realizowały działania na liniach kolejowych, co stało się ich głównym obszarem działalności. W marcu 1944 roku otrzymał awans do stopnia majora oraz skierowanie do dyspozycji Polskiego Sztabu Partyzanckiego w Równem.

Po przeszkoleniu w zakresie działań spadochronowo-desantowych, w nocy z 27 na 28 maja 1944, Klim został zrzucony w rejon lasów parczewskich blisko wsi Marianki, gdzie szybko nawiązał współpracę z lokalnymi oddziałami partyzanckimi oraz kierownictwem II Obwodu Polskiej Partii Robotniczej i Armii Ludowej. Jego misją było przede wszystkim szkolenie wojskowe oraz organizowanie działań dywersyjno-bojowych.

W trakcie swojej kariery zaopatrywał oddziały w broń, której dostawy otrzymywał z Polskiego Sztabu Partyzanckiego. Około 1000 ludzi zostało uzbrojonych dzięki jego wysiłkom. Początkowo Klim współdziałał z kierownictwem II Obwodu AL, jednak wkrótce całkowicie podporządkował się jego komendzie. Szczególnie aktywną działalność operacyjną prowadził w czasie, gdy Niemcy musieli się wycofać.

W trakcie walk na tyłach wroga na Lubelszczyźnie, brygada partyzancka pod dowództwem Klim wysadziła w powietrze dwa transporty kolejowe, zniszczyła dwie lokomotywy, dziewięć wagonów oraz czołg, a także zniszczyła most kolejowy. W ciągu tego okresu wyeliminowała 475 niemieckich żołnierzy oraz oficerów, z których dziewięciu zostało wziętych do niewoli.

Po wojnie, kiedy nastał czas pokojowy, Klim wstąpił do Milicji Obywatelskiej w Lublinie i zdobył stopień podpułkownika, co potwierdza jego długą i pełną poświęcenia drogę wojskową.

Ordery i odznaczenia

Czesław Klim był osobą, która otrzymała szereg prestiżowych odznaczeń za swoje zasługi.

  • Order Krzyża Grunwaldu III klasy,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 15 października 1947 roku,
  • Krzyż Walecznych, za zasługi w Legionach Polskich,
  • Krzyż Partyzancki,
  • Medal Zwycięstwa i Wolności 1945,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Order Czerwonego Sztandaru, przyznany przez ZSRR w 1943 roku.

Przypisy

  1. Mieczysław Juchniewicz, Na wschód od Bugu: Polacy w walce antyhitlerowskiej na ziemiach ZSRR 1941–1945. Wydawnictwo MON 1985, s. 84.
  2. St. Supruniuk, Z Polesia do Warszawy, Rozdział III.
  3. St. Supruniuk, Z Polesia do Warszawy, s. 98.
  4. a b c Sobczak (red.) 1975, s. 220.
  5. M.P. z 1947 r. nr 131, poz. 816 „za długoletnią pracę w redakcji „Robotnika” i wierność ruchowi robotniczemu”.

Oceń: Czesław Klim

★★★★★
Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:9