Kazimierz Worch

Przed rozpoczęciem nauki w sztuce wokalnej, Worch pracował jako fryzjer, jednak jego prawdziwe powołanie objawiło się, gdy postanowił rozwijać swoje umiejętności w śpiewie. Jego debiut scena nastąpił 15 grudnia 1917 roku w Warszawskim Teatrze Nowości, gdzie pozostał do lipca 1919 roku. W tym czasie miał również możliwość pracy w „Czarnym Kocie”, a później przeniósł się do Teatru Nowego, w którym występował m.in. z Julianem Tuwim.

Kariery Worcha była ciekawym przykładem trudnych realiów pracy artystów w tamtych czasach. Jego dążenie do perfekcji i artystycznej doskonałości zapewniło mu coraz lepsze angaże. W okresie swojej aktywności artystycznej wielokrotnie przemierzał Polskę, biorąc udział w humorystyczno-operowych występach, które cieszyły się dużym zainteresowaniem publiczności.

W latach dwudziestych Worch koncertował w Stanach Zjednoczonych, gdzie współpracował z wieloma znakomitymi artystami, w tym z Adą Sari. Po powrocie do Polski występował na deskach Opery Lwowskiej, gdzie jego barytonowy głos sprawił, że odnosił sukcesy w wielu popularnych operach i operetkach.

Wśród jego najważniejszych ról wymienia się postacie takie jak Lorenty w „Manewrach jesiennych”, Juszkowa w „Hotelu Imperial”, Marcelego w „Cyganerii” oraz Fryderyka w „Lakme”. Mimo jego talentu, niski wzrost okazał się być przeszkodą w partnerowaniu wybitnym primadonnom, które często były znacznie wyższe.

Na końcu nagle przerwanej kariery artystycznej, Kazimierz Worch występował również w teatrze operetkowym „8.30”. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie - zmarł śmiercią samobójczą. Jego grób znajduje się na żyrardowskim cmentarzu, pozostawiając po sobie wiele niezatartego śladu w polskiej kulturze i sztuce.