Klementyna Czosnowska, znana również po mężu jako Bykow, to postać, która zapisała się w historii polskiej kultury. Urodziła się 11 listopada 1864 roku w Rudzie Guzowskiej, która obecnie znajduje się w obszarze Żyrardowa. Jej życie zakończyło się 23 lipca 1913 roku w Warszawie, jednak jej twórczość i talent nadal żyją w pamięci wielu miłośników muzyki.
Była nie tylko wybitną śpiewaczką operetkową przyznawaną do sopranu, ale także utalentowaną aktorką. Klementyna Czosnowska zyskała uznanie w świecie sztuki, dzięki czemu stała się jedną z czołowych postaci swojego czasu.
Życiorys
Klementyna Czosnowska miała niezwykłą ścieżkę artystyczną, która rozpoczęła się w Warszawie, gdzie uczęszczała do szkoły dramatycznej pod opieką Emiliana Derynga. Jej debiut miał miejsce w 1879 roku, kiedy to wystąpiła z zespołem szkolnym w Łodzi. W 1881 roku związała się zawodowo z Warszawskimi Teatrami Rządowymi, w których grała głównie w Teatrze Małym, prezentując swoje umiejętności w sztuce Grube ryby autorstwa Michała Bałuckiego.
Klementyna była również zdolną śpiewaczką. Podjęła naukę pod okiem Honoraty Majeranowskiej, co przyczyniło się do jej artystycznego rozwoju. W 1887 roku zadebiutowała w Warszawie, wykonując repertuar operetkowy, co przyniosło jej popularność w społeczeństwie. Wiele z jej ról, w tym Helena w Pięknej Helenie Jacquesa Offenbacha oraz Saffi w Baronie cygańskim Johanna Straussa, zyskały uznanie publiczności.
W latach 1890–1891 występowała gościnnie w takich miastach jak Kraków, Lwów czy Łódź. W 1892 roku postanowiła odejść z Warszawskich Teatrów Rządowych, by móc występować w różnych miejscach, co zakończyło się dużym powodzeniem. Od 1895 roku wróciła do Warszawskich Teatrów Rządowych i śpiewała w pełnoprawnych przedstawieniach operowych, takich jak tytułowa rola w Halce Moniuszki czy też Marzenka w Sprzedanej narzeczonej Bedřicha Smetany. W 1896 roku miała zaszczyt występować gościnnie w Moskwie i Petersburgu, a następnie w Łodzi, Krakowie, Lwowie i Odessie w 1897 roku.
W 1898 roku Klementyna Czosnowska wyszła za mąż za W. Bykowa, Rosjanina. Od 1901 roku kontynuowała karierę w Warszawie, ze szczególnym uwzględnieniem występów w Teatrze Nowości. Poza tym, otworzyła własną szkołę śpiewu, gdzie przekazywała zdobytą wiedzę młodszym pokoleniom.
Zmarła w 1913 roku, a jej pogrzeb miał miejsce 26 lipca, odbywając się z Kościoła Świętego Krzyża. Została pochowana na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie, w kwaterze Pod murem V-1-5,6.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: MARJA CZOSNOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 20.03.2021 r.]
- Stanisław Szenic: Cmentarz Powązkowski 1891–1918. Warszawa: PIW, 1983, s. 325–326, seria: Biblioteka Syrenki. ISBN 83-06-00921-5.
- Zbigniew Raszewski (red.): Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965. Warszawa: PWN, 1973, s. 112–113.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Franciszek Leski | Dominika Żukowska | Paweł Hulka-Laskowski | Janusz Kubik | Aleksandra Kisielewska | Zdzisław Puchała | Karol Marczak | Janusz Szczepkowski | Marian Schmidt | Zbigniew Słowik | Andrzej Korycki (piosenkarz) | Maciej Klociński | Józef Waczków | Zbigniew Osiński (plastyk) | Jongmen | Aleksander Kaczorowski | Sylwester Maciejewski | Kazimierz WorchOceń: Klementyna Czosnowska