Franciszek Biedrzycki

---

Życiorys

Franciszek Biedrzycki urodził się w Żyrardowie w rodzinie robotnika, który był również uczestnikiem rewolucji w 1905 roku. Na początku swojej kariery stawiał pierwsze kroki jako praktykant w lokalnych zakładach, a później pracował jako robotnik w takich miejscowościach jak Grajewo, Łódź oraz Warszawa.

W latach 1912–1914 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewica. Podczas I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, a w 1917 roku dołączył do Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich w Jegoriewsku, która znajdowała się w guberni riazańskiej. Jeszcze w tym samym roku przeniósł się do Kijowa, gdzie podjął zatrudnienie w fabryce wyrobów gumowych oraz wstąpił do Gwardii Czerwonej, biorąc udział w walkach z wojskami Symona Petlury.

Po zajęciu Naddnieprza przez wojska niemieckie w 1918 roku, Biedrzycki wrócił do Żyrardowa. W listopadzie 1918 roku został wybrany na wiceprzewodniczącego Rady Delegatów Robotniczych w swoim rodzinnym mieście, reprezentując SDKPiL, do której wstąpił rok wcześniej. Uczestniczył w I Zjeździe Komunistycznej Partii Robotniczej Polski, zajmując pozycje w jej władzach zarówno miejskich, jak i okręgowych.

Jego działalność komunistyczna obejmowała wsparcie dla robotników w miastach dawnych terenów Królestwa Kongresowego oraz w Krakowie. W 1923 roku wyjechał najpierw do Belgii, a następnie osiedlił się we Francji, gdzie pracował jako robotnik, równocześnie angażując się w działalność związkową oraz komunistyczną; w latach 1923–1928 należał do Francuskiej Partii Komunistycznej. W 1924 roku, podczas krótkiego okresu rządów komunistycznych, został zaocznie wybrany wiceprezydentem Żyrardowa.

W 1928 roku powrócił do Polski i aż do wybuchu II wojny światowej kontynuował pracę jako robotnik w Warszawie. W trakcie niemieckiej okupacji prowadził sklep z tekstyliami, a w 1943 roku zaangażował się w Polską Partię Robotniczą (PPR). Po wojnie objął stanowisko pierwszego przewodniczącego Miejskiej Rady Narodowej w Żyrardowie oraz dyrektora naczelnym zakładów żyrardowskich. Był także delegatem na I Zjazd Polskiej Partii Robotniczej.

Swoją karierę kontynuował jako pracownik aparatu PPR oraz PZPR, kierując różnymi wydziałami Komitetów Centralnych tych partii. Pełnił również funkcję starszego instruktora w KC PZPR, aż do przejścia na emeryturę w 1956 roku. Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze 31C-4-16.

Ordery i odznaczenia

Franciszek Biedrzycki był osobą, która otrzymała wiele prestiżowych odznaczeń i wyróżnień za swoje zasługi. Wśród nich znajdują się:

• Order Sztandaru Pracy I klasy,
• Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 25 czerwca 1946 roku),
• Order Czerwonej Gwiazdy (nadający się przez ZSRR).

---

Oceń: Franciszek Biedrzycki

---