Stefan Niewiadomski

Polityka i administracja

Stefan Niewiadomski urodził się 14 lutego 1899 roku w Żyrardowie. Jego życie zakończyło się 8 lipca 1957 roku w Gdańsku. Był znaną postacią w polskiej historii, odgrywającą istotną rolę w różnych dziedzinach życia społecznego i politycznego.

Niewiadomski był działaczem komunistycznym, a także oficerem Brygad Międzynarodowych, co podkreśla jego zaangażowanie w międzynarodowy ruch robotniczy. Po zakończeniu II wojny światowej, stał się funkcjonariuszem aparat bezpieczeństwa PRL oraz Milicji Obywatelskiej, co wskazuje na jego bliskie związki z władzą komunistyczną w Polsce.

Życiorys

Stefan Niewiadomski, po ukończeniu szkoły powszechnej w Żyrardowie w 1914 roku, w 1920 roku aktywnie uczestniczył w konflikcie z Rosją sowiecką. Dwa lata później, w 1922 roku, zdecydował się na emigrację do Francji. Tam, w 1927 roku, w Creil ukończył kursy ślusarza mechanika, a w 1928 roku dołączył do Związku Metalowców, który funkcjonował w Paryżu.

W latach 1936–1939 brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej jako żołnierz Brygad Międzynarodowych, zdobywając tytuł kapitana w wojskach republikańskich. Po zakończeniu działań wojennych w 1944 roku, wstąpił do FPK oraz objął przeszłą prezydenturą rolę prezesa Stowarzyszenia Dąbrowszczaków w Paryżu oraz przewodniczącego Organizacji Pomocy Ojczyźnie w Boulogne.

Po powrocie do ojczyzny w 1945 roku, Niewiadomski wstąpił do Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a rok później także do Polskiej Partii Robotniczej oraz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W 1947 roku związał się z Towarzystwem Przyjaciół Radzieckich.

Pełnił różne funkcje, takie jak referent Wydziału V Departamentu I MBP od 28 września 1945 roku, a następnie przeniesiony do WUBP w Gdańsku 22 lutego 1946 roku. Od 17 kwietnia 1946 roku został starszym referentem oraz p.o. kierownika Sekcji 3 Wydziału I WUBP w Gdańsku. 1 listopada 1946 roku objął stanowisko komendanta gmachu WUBP, a od 14 lipca do 16 września 1947 roku pełnił funkcję tymczasowego zarządcy Zamku prezydenta RP Bolesława Bieruta w Wiśle.

Od 1 października 1947 do 30 września 1951 roku pełnił obowiązki szefa Sekcji Rejestracji Cudzoziemców Komendy Wojewódzkiej MO w Gdańsku. Po zwolnieniu się z tej służby na własną prośbę, od 1951 roku, aż do śmierci, pracował w Stoczni Gdańskiej, gdzie zajmował m.in. stanowisko inspektora w Dziale Kadr oraz był członkiem Egzekutywy Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

Ordery i odznaczenia

Stefan Niewiadomski, znany ze swojego wielkiego wkładu w historię, został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które potwierdzają jego odwagę oraz poświęcenie. Poniżej przedstawiamy najważniejsze odznaczenia, które otrzymał:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 28 kwietnia 1955 roku,
  • Krzyż Walecznych, który otrzymał w 1945 roku,
  • Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk, nadany w 1950 roku,
  • Odznaka Grunwaldzka, przyznana w 1947 roku.

Przypisy

  1. M.P. z 1955 r. nr 64, poz. 776 „za długoletnią działalność rewolucyjną i zasługi w pracy polityczno-społecznej”

Oceń: Stefan Niewiadomski

★★★★★
Średnia ocena:4.71 Liczba ocen:14